Eg drap eitt stykki eigin fordomur i gaer. Skal fyrir tvi!!!

Það væri spennandi rannsóknarefni að bera saman fréttaflutning annars vegar Stöðvar 2 og hins vegar Rúv á elskulegu sigurmáli feminisma. Ísland í dag sýnir ógeðfeldar klámmyndir í fréttum/Íslandi í dag án þess að vara almennilega við því og án þess að blörra myndirnar! Sem sagt sýna, á fréttatíma (líklega sumstaðar yfir matarborði fjölskyldunnar), ólöglegt klámefni. Að hlusta á orðaval þáttastjórnandanna er eins og að hlusta á Geira gulltippi and friends tala saman. Gigglað og gantast.

Þegar Heimir Már ýjar að því að mansal sé bara svo ef engin eru launin -má í gubba í hálsmálið á þér? Fyrir soldið mörgum árum kenndi hann mér í stjórnmálaskóla. Hann hefði nú gott af því að sitja feminískan skóla og bjóða samstarfsfólki sínu með sér. Klám er kynferðislegar athafnir vafðar inn í ofbeldi og niðurlægingu. Svoleiðis er að konur hafa frekar illa reynslu af klámiðnaðinum, það þýðir ekki að karlar hafi það ekki líka.

Nú er ég að horfa á annan Ísland í dag þá og þá er ítrekað og aftur og aftur varað við myndum af konu sem klemmir sig á bílhurð. Ég ulla á stöð tvö og ber meiri virðingu fyrir rúv eftir þetta mál.

En sælusigurvíman er dásamleg í dag. Og ég er ekki frá því að blessuð heimþráin hafi látið finna fyrir sér. Áfram íslenskir femínistar og áfram samstaða. Þó að sumar konur eiga meira en aðrar í hvernig þróaðist þá gerist ekki svona nema með SAMSTÖÐU!

Bólgin
Bogin
Bitur
Brjáluð

Sár
Súr
Sjúskuð
Samviskubitin

Búin
Sigruð

Ég er orðin meðvirk í íbúðaskoðun. Fann þessa skemmtilegu hugmynd í dag. Hægt að skræla kartöflur á klósettinu og notað kúkalykt sem krydd. Svakalega skemmtilega nýmóðins og greinilega nýuppgerð. Ha, hvað segiði Kiddý og Valdi, er þetta kannski eitthvað fyrir ykkur? Allavega skoða...

Einu sinni var ég veik heima frá skólanum. Kannski um 10 ára. Ég var ekki beint veik, meira svona hálf veik og hálf að plata. Ég fékk stundum þannig daga líka þegar ég var lítil. Ég man eftir að hafa gengið um að leika draug í náttfötum til að reyna að vera sannfærandi. Ég held nú samt að mamma og pabbi hafi ekkert endilega trúað mér. En í þetta skiptið man ég eftir að vera að borða brauð upp í rúmi (ætli það hafi verið skringileg útfærsla á að fá foreldra mína til að trúa mér?). Ég var mjög svefngjörn á þessum aldri og sofnaði með gerbrauðið í munninum. Þegar ég vaknaði, svona 2 tímum seinna, var svo ógeðslegt bragð upp í mér að ég gat varla trúað að þessi munnur væri hluti af líkama mínum. Klukkutíma seinna var ég komin með hita.

Þessi minning kom að mér í dag þar sem mér líður eitthvað hálf undarlega og það rann upp fyrir mér að ég er lítið annað búin að borða, í frekar marga daga, en brauð. A minn er orðinn bakadrengur og bakar svo góð brauð að þau eru lostæti hvort sem er á morgnanna um miðjan daginn eða á kvöldin. Meira að segja í morgun vaknaði ég við ljúfa heimakærleiksgefandi brauðlykt. Kannski það sé samt ekki alveg málið að borða bara brauð þó svo að A minn geti það með léttum leik. Svona áður en ég sofna með það í munninum einn daginn.

En sko brauðin eru þess virði að koma í heimsókn til að smakka. Það finnst mér allavega.

Æskufyrirmyndin og hetjan

Ég sit við gluggan heima hjá mér með kaffi og sígó hægra megin og síma og pappírsdót vinstra megin. Mjög bissí greinilega. Kláraði fyrirlestur í gær sem var búin að væflast mikið fyrir mér. Skilled migration í kynjaljósi. Afar áhugavert.
Frændi minn er að taka saman ættarbók og ég þarf að senda til hans starfstitil. Ég hef ekki hugmynd um hvað ég á að skrifa. Það er eitthvað allt of leiðinleg í svona bók sem kemur örugglega ekki út fyrr en eftir nokkur ár að skrifa sig sem nema. Ég verð að öllum líkindum ekki nemi þegar hún kemur út þar sem námið er búið eftir um tæpa 7 mánuði. Og ekki get ég notað þann titil sem ég get notað eftir námið. Hvað ef eitthvað kæmi upp á og ég mundi aldrei klára það? Er ég kannski að taka þetta allt of alvarlega. Hvað með: Prumpari. Eða eins og ég skráði mig í símaskrána: Vörubílstjóri. Eða sem ég laug að öllum að ég væri að gera í Brighton: Leigubílstóri. Eða bara hið klassíska: Kona. Ég vinn við það að vera kona. Vá hvað er asnalegt að vera að flokka sig svona. Eða hið klassíska: Kona:) Æ nú er ég komin á hálan ís að vera hallærislegur plebbi...ædentitíkræses...

Ég missti af miðum á Bonnie í gær. Vona að sólarbirtan hafi notið fyrir tvær. Er annars ekki komið að hittingi? Ég er laus nema á miðvikudagskvöld og fimmtudaginn fram að kvöldi

Jeg skal til Norge om nogle uker. Det vil blive sjempe kuseligt. Sove i hytte opp i fjellene. Go po ski og sitte i sauna og etterpa drikke varm kakao og spise ribbekjot.

Eg fekk angst a leidinni a hjolinu i skolann. A ad standa a skidum i viku eftir ruman manud og get rett svo hjolad i skolann. Tetta tydir bara eitt: sameiginlegt atak haegri og vinstri fotleggja sem og handleggja og hausinn og hjartad med sem og allar fitufrumur og vodvafrumur. Eg hef ekki farid a skidi i allavega 10 ar, jafnvel 15. Mamma getur kannski haldid i hendina a mer eda i stafina mina. Kannski ad eg fai bara ad standa aftana skidunum hennar. Er ekki hagt af kaupa auka festingar sem eg get sett fyrir aftan hennar festingar?

...einhverntiman kenndi eg henni a skidi. Allt fer i hringi og ut og sudur. Vona bara ad eg brjoti ekki fleiri en eitt bein. Messsssta lagi tvo.

Vid eru sem sagt ad fara hingad! Fallegt of ofur dasamlegt.