Úkraníu menn þurfa því ekki á vændiskonunum að halda á keppninni. Það er nú gott að heyra. Þá er örugglega nóg af þeim fyrir hin fótboltatippin.

Viðbót:
Ætli fótboltakarlar séu kannski bara með konum sínum til að ríða þeim? Einhvernvegin efa ég það. Samt, hvað veit ég svo sem...

Stundum er gott að láta andstæður breyta ástandi. Út frá þessari "speki" horfði ég til dæmis á Requiem for a Dream þegar mér leið illa. Eftir það leið mér mun betur, fór í bæinn og keypti mér ís með bros á vör. Í kvöld/nótt var/er ég svefnlaus og ákvað að drepa mig úr leiðindum með Innlit útlit þætti. Hann drap mig úr leiðindum en eftir sit ég með áhyggjur yfir vísareikningum einhverra ókunnugra Íslendinga. Mér finnst þessir þátttastjórnendur eitthvað að fara á mis við hvað það þýðir að stjórna þætti. Þau grípa fram í fyrir viðmælendum sínum og klára setningar fyrir þau endalaust. Af hverju fá þau ekki bara að fara þrjú heim til fólk og spjalla um sandblásnu gluggana þeirra í stað þess að láta húsráðendur koma út eins og mister hikköp.

Ég verð að viðurkenna að þessi aðferð mín virkar ekki alltaf. Best að leggjast upp í rúm og telja andartök Arnars þar til hann vaknar. Ég segi að þau verði yfir þúsund. Spennandi...

Dagarnir skána og ég með. Það er skemmtilegt. Það er gott að vanda sig. Og borgar sig. Ég tala undir rósarunna. Það finnst mörgum mjööög leiðinlegt. Mér finnst það skemmtilegt.
Í rúv fréttunum í gær voru bræður titlaðir "nýrnabræður" af því annar gaf hinum nýrað sitt. Það fannst mér ógeðslega fyndið. Best að njörva fólk niður í veikindi sín, það er best að hafa góða flokkanir annars gætum við þurft að meta fólk eftir okkar eigin matskerfi og þá mundi nú jörðin örugglega opnast og gleypa okkur.
Það eru svo margir hlutir sem ég þarf að gera í dag svo ég ætla að hlaupa út í storminn. Kannski að ég hafi gengið í svefni til Grænlands, aldrei að vita. Iðnaðarmennirnir úti allavega eru ekki að tala ensku...gúlp!

Loksins kom bloggið aftur til byggða. Ég hélt nú að það væri farið að heiman for good en svo var ekki. Það kom heim rétt í þessu hresst og kátt og sagði mér að ástæðan fyrir heimkomunni væri að ég ætti svo góðar vinkonur. Það fannst mér skemmtileg ástæða og alveg sönn. Það er ótrúlegt að geta stólað á vinkonur í allri sinni stríðu. Og sérað með þeim allri sinni blíðu.
Ég bíð bloggið velkomið heim. Það er gott að sjá það aftur. Það sagði mér að það væri fúllt og grömpí (til að nota þess eigin orð) og elskaði að tala illa um aðra. Ég hlusta nú ekki á svoleiðis rugl. Það er nóg af auglýsingafólki til að tala illa um aðra og japla á fólki endalaust. Ég túlka bara prumpið sem kemur frá blogginu, ekki skítinn.
Ég hef ákveðið að elska lífið og gleyma. Svo ætla ég að eiga gott sumar. Þó að það sé stormur úti og að ég héldi að ég byggi í góðu-veðra-landi.
Ég er að lesa svakalega skemmtilega bók sem heitir landslag er aldrei asnalegt. Ég er ekki komin langt í henni en hún er strax farin að láta mér finnast veðrið úti ákjósanlegt.
Nú þarf ég bara að finna barnaefnisnám og rannsóknarlögreglunám og ljósmyndanám. Ég hlýt að geta reddað því nú þegar bloggið kom heim.

Ástarkveðjur,

Gilitrutt